ตัวอย่างทดสอบการแอบอ้างว่าเชื่อมจิต( CONNECT, telepathy) ทำได้จริงหรือไม่

1.ให้บุคคลที่อ้างว่าเชื่อมจิต สื่อสารกันได้ด้วยจิต สองคน หรือสองกลุ่ม อยู่คนละห้อง
ปิดกั้นการมองเห็นระหว่างทั้งสอง

ให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเริ่มเขียนบางอย่างบนกระดาน

ถ้าอีกฝ่ายเขียนตามบนกระดาน ของตนได้คล้ายหรือเหมือน ก็พอเป็นไปได้

***

หมายเหตุ อาจเปลี่ยนเป็นการหยิบไพ่ ภาพวาดต่างๆ หรือวัตถุต่างๆ

 

2.ให้บุคคลที่อ้างว่า ตนเป็นตัวผ่านสารไปยังผู้ที่ถูกสื่อสารทางจิตหลายๆคน อยู่ในห้องที่ปิดกั้นการรับรู้ทุกทาง

แล้วให้คนที่อ้างว่า ได้รับการเชื่อมจิตแล้ว มาอยู่ในห้องปิดกั้นการสื่อสารทุกชนิด

ในเวลาเดียวกันและใกล้เคียงกัน ให้คนที่อ้างว่าเป็นตัวผ่านสาร
ส่งสารทางจิตไปหาทุกๆคนพร้อมกัน

แล้วให้ผู้พิสูจน์สอบถามดูว่า หลังเวลานั้น แต่ละคนได้รับการสื่อสารที่ตรงกันหรือคล้ายกันมากขนาดไหน
ละเอียดขนาดไหน

 

cr. https://www.youtube.com/@rahdo

 

3.ถ้าบุคคลที่มาทดสอบ คนหนึ่งมีอานุภาพจิตอ่อนกว่า จะไม่สามารถสื่อสารทางจิต2ทางไปกลับหรือไม่สามารถบังคับให้อีกฝ่ายรับสารทางจิตได้
ส่วนอีกคน มีอานุภาพจิตสูงกว่า สามารถสื่อสารทางจิตได้2ทางคือ รับรู้ได้และส่งสารไปให้อีกฝ่ายทราบได้

กรณีนี้ ยกตัวอย่างเช่นฝ่ายหนึ่งคือพระอภิญญา แต่อีกฝ่ายแค่ร่างทรง(ทรงผีทีมีแค่อำนาจสัมภเวสีพื้นๆ)

สามารถทดสอบได้ตามข้างต้น
หรือ ส่งข้อความให้พระอภิญญาท่านอ่าน แล้วอาราธนาท่านส่งภาพข้อความไปให้อีกฝ่ายทราบหรือเห็นตามได้
แต่ส่งภาพหรือข้อความให้ร่างทรงอ่าน ร่างทรงจะไม่สามารถส่งภาพข้อความไปให้ท่านได้

แต่ถ้าเราอาราธนาพระอภิญญาท่านส่งกระแสออกไปดูว่า ร่างทรงเห็นภาพอะไรอีกห้อง ท่านสามารถรับรู้ได้

 

วิชาเคลื่อนย้ายในพริบตา ช่วยโลกไว้ได้จากภัยแห่งเซล

 

ที่มา https://www.youtube.com/@watsanfran

**********************

ยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งเทอญ

อย่ายึดการ์ตูนมาเป็นที่พึ่งเลย

 

ใช้ความพิเศษที่มีให้ถูกเรื่อง จะมีประโยชน์มหาศาลต่อตนและชีวิตอื่น

ขอบคุณรายการ https://www.youtube.com/@SuperjeewOfficial

 

การพิสูจน์ ต่อหน้า ผู้ได้ฌาณ ได้สมาบัติ ผู้มีญาณวิถีทางจิต ( เอาแบบไม่ต้องอ้างคัมภีร์ใดๆ )


เชิญผู้ทรงคุณวุฒิทางจิตของจริง หลายๆท่าน นั่งแยกห้องจากผู้ถูกทดสอบและผู้ทรงคุณวุฒิท่านอื่น
ให้ผู้ที่แอบอ้างว่าเชื่อม....ได้ ทำการเชื่อม.... สื่อสารถึงทุกท่านพร้อมกัน ด้วยเรื่องเดียวกัน

แล้วตรวจคำตอบ

 

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๐ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒ ทีฆนิกาย มหาวรรค



[๕๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระนามว่าวิปัสสี ในเวลาเย็น เสด็จออกจากที่เร้นแล้วตรัสเรียกภิกษุทั้งหลาย
มาว่า

ภิกษุทั้งหลาย วันนี้เราไปเร้นอยู่ในที่ลับ เกิดความรำพึงในใจว่า ใน
พระนครพันธุมดีราชธานี มีภิกษุสงฆ์อาศัยอยู่เป็นจำนวนมากประมาณ
หนึ่งแสนหกหมื่นแปดพันรูป ถ้ากระไรเราพึงอนุญาตภิกษุทั้งหลายว่า
ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจงเที่ยวจาริกไปเพื่อประโยชน์แก่ชนเป็นอันมาก
เพื่อความสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออนุเคราะห์สัตว์โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล
เพื่อความสุขแก่เทพดาและมนุษย์ทั้งหลาย

แต่อย่าได้ไปทางเดียวกันสองรูป เธอทั้งหลายจงแสดงธรรมงาม
ในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด จงประกาศพรหมจรรย์ พร้อมทั้ง
อรรถ พร้อมทั้งพยัญชนะบริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง ในโลกนี้ สัตว์พวกที่มีกิเลส
เพียงดังธุลีในจักษุเบาบางยังมีอยู่ เพราะไม่ได้ฟังธรรม สัตว์พวกนั้นจึงเสื่อมเสีย
ไป ผู้ที่รู้ทั่วถึงธรรมได้ยังจักมี แต่ว่า โดยหกปีๆ ล่วงไปพวกเธอพึงกลับมายัง
พระนครพันธุมดีราชธานี เพื่อแสดงปาติโมกข์ ภิกษุทั้งหลาย ทันใดนั้นแล ท้าว
มหาพรหมองค์หนึ่ง ได้ทราบความรำพึงในใจของเราด้วยใจ แล้วจึงได้หายตัวที่
พรหมโลก มาปรากฏเฉพาะหน้าเรา เปรียบเหมือนบุรุษที่มีกำลังเหยียดออกซึ่ง
แขนที่คู้เข้าไว้ หรือคู้เข้าซึ่งแขนที่เหยียดออกไว้ ฉะนั้น

ภิกษุทั้งหลาย ที่นั้น ท้าวมหาพรหมนั้น กระทำผ้าอุตราสงค์เฉวียงบ่าข้างหนึ่งประนมอัญชลีมาทางเราแล้ว
พูดกะเราว่า ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ข้อนี้เป็นอย่างนั้น ข้าแต่พระสุคต ข้อนี้เป็นอย่าง
นั้น บัดนี้ในพระนครพันธุมดีราชธานี มีภิกษุสงฆ์อาศัยอยู่เป็นจำนวนมากประมาณ
หนึ่งแสนหกหมื่นแปดพันรูป ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระผู้มีพระภาคจงทรงอนุญาตภิกษุ
ทั้งหลายเถิดว่า ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจงเที่ยวจาริกไปเพื่อประโยชน์แก่ชนเป็น
อันมาก เพื่อความสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออนุเคราะห์สัตว์โลก เพื่อประโยชน์
เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุข แก่เทพดาและมนุษย์ทั้งหลาย แต่อย่าได้ไปทางเดียวกัน
สองรูป ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงแสดงธรรมงามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง
งามในที่สุด จงประกาศพรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถ พร้อมทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์
บริบูรณ์สิ้นเชิง ในโลกนี้สัตว์พวกที่มีกิเลสเพียงดังธุลีในจักษุเบาบางยังมีอยู่ เพราะ
ไม่ได้ฟังธรรม สัตว์พวกนั้นจึงเสื่อมเสียไป ผู้ที่รู้ทั่วถึงธรรมได้ยังจักมี ข้าแต่
พระองค์ผู้เจริญแม้ข้าพระองค์ก็จักกระทำโดยที่จะให้ภิกษุทั้งหลายกลับมายังพระนคร
พันธุมดีราชธานี เพื่อแสดงพระปาติโมกข์โดยหกปีๆ ล่วงไป ภิกษุทั้งหลาย ท้าว
มหาพรหมนั้นพูดกะเรา ดังนี้แล้วไหว้เรา กระทำประทักษิณ แล้วหายไปในที่นั้นเอง ฯ
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาต พวกเธอจงเที่ยวจาริกไปเพื่อประโยชน์
แก่ชนเป็นอันมาก เพื่อความสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออนุเคราะห์สัตว์โลก เพื่อ
ประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุขแก่เทพดาและมนุษย์ทั้งหลาย แต่อย่าได้ไป
ทางเดียวกันสองรูป ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงแสดงธรรมงามในเบื้องต้น
งามในท่ามกลาง งามในที่สุด จงประกาศพรหมจรรย์ พร้อมทั้งอรรถ พร้อมทั้ง
พยัญชนะ บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง ในโลกนี้ สัตว์พวกที่มีกิเลสเพียงดังธุลีใน
จักษุเบาบางยังมีอยู่ เพราะไม่ได้ฟังธรรมสัตว์พวกนั้นจึงเสื่อมเสียไป ผู้ที่รู้ทั่วถึง
ธรรมได้ยังจักมี แม้เราก็จักกระทำ โดยที่ให้พระนครพันธุมดีเป็นสถานที่อันเธอ
ทั้งหลายพึงกลับมาแสดงพระปาติโมกข์โดยหกปีๆ ล่วงไป ดังนี้ ฯ
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้นแล ภิกษุทั้งหลายได้เที่ยวจาริกไปในชนบท
โดยวันเดียวเท่านั้นโดยมาก ฯ

ที่มา https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=10&item=52&items=1


***************************************************************************
ความเห็นข้าพเจ้า เจ้าของโพส


จะเห็นได้ว่า แม้ในสมัยพุทธกาลที่พระพุุทธองค์ยังทรงพระขันธ์
ทรงให้พระภิกษุ จาริกไปแสดงธรรมแก่ชีวิตอื่น เพื่อความพ้นทุกข์

ไม่ได้ให้ภิกษุ ไปพาชีวิตอื่นมาหาพระองค์ แล้วทำการใช้ฤทธิ์เปิดตาที่สาม เพื่อสื่อสารทางจิต
แล้วจะไปสอนในจิต เพื่อการบรรลุฯลฯ